In het donker hoor je het rode achterlicht zoemen:
Hoge zwiebertoon, rood puntje, pieperdepluisjes erom.
Het rekje schokt schots en scheef onder je magere billen,
Prikt er bijna in, frisse lucht danst in je neus,
slipt onder de ruime mouwen van je jasje
over je schouders. Een donkere gestalte voor je,
hoog op het zadel.
Sla je armpjes erom heen, dan val je er niet af.
Laat je been niet in de spaken komen,
O nee, houd hem goed opzij;
Mama zei het nog...
Hoge schaduwen, bomen, bungalows, grijze straatstenen
schieten voorbij. Je neusje raakt bijna zijn rug, die ruikt naar mest en zweet.
Nog even, nog even volhouden.
Wat duurt het lang, wat duurt het lang!
Durf je niks te zeggen?
Hij is al twaalf en groot...
Houd je maar goed vast
En laat de stilte schreeuwen,
Dan laat hij je vanavond misschien met rust.
Laat je been niet in de spaken komen,
O nee, houd hem goed opzij;
Mama zei het nog...
----------------------
Beluister het liedje zelf:
