De oude handen vouwen zich
om het verhaal van lang geleden
dat omvlochten met spijt en treur
de wilg van toen niet heeft gevonden
De ogen geloken en omstreden
zijn niet in staat
om in de ruwe leemte van het heden
het fonkelen van het gedane spel te veredelen
Is er dan een antwoord
op de vraag die hen nog rest
een blik
smekend
Ondanks alles legt hij zijn hand op haar hoofd
Achterop en streelt heur haar
Van hoog naar laag
Langs het schouderblad
naar beneden
Tot haar rug zich weer
heeft gerecht
En zij begrepen heeft
Dat dit het is
Waar zij naar zocht
Erkenning van het
gebeurde
en de wetenschap
Dat er nog steeds geloof
hoop en liefde zijn
De onbreekbare band van drie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten